Op mijn achttiende wilde ik een einde aan mijn leven maken. Ik was in die tijd erg depressief, beschadigde mezelf, had woedeaanvallen en wist totaal niet meer wat ik met mezelf aan moest. Ambulante therapie, medicatie en de crisisdienst boden niet genoeg houvast en na het behalen van mijn vwo-diploma werd ik opgenomen in een kliniek voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis. De diagnose was volgens de psychiater aldaar glashelder: ik leed aan een borderline persoonlijkheidsstoornis, een stoornis die zich onder andere kenmerkt door zeer wisselende stemmingen, zwart-wit denken, intense woede, impulsiviteit, zelfbeschadiging, suïcidaliteit, chronisch gevoel van leegte, angst voor afwijzing en een negatief zelfbeeld.

Daar zat ik dan, voor het eerst in mijn leven was ik volledig op mezelf aangewezen en wist ik niet wanneer ik weer naar huis mocht. In die zomer van 2001 maakte ik definitief de keuze om voor het leven te kiezen en werkte keihard aan mezelf. Na dertien maanden ging ik met ontslag en volgde een tweedaagse nabehandeling van een half jaar. Toch bleef ik onrustig. Mijn stemmingswisselingen bleven een probleem en ook mijn zelfbeschadiging stak weer de kop op. Ik werd terugverwezen naar de GGZ in Lelystad en bleef daar jaren in behandeling. De ziekte en het overlijden van mijn moeder trok ook een zware wissel op me en versterkten mijn klachten. Het huwelijk met mijn man verkeerde door mijn wisselende emoties aan een zijden draadje.

Vlak na het overlijden van mijn moeder startte ik begin 2011 met een deeltijdbehandeling in Emmeloord. Het was een laatste strohalm. Ik had al zo lang overleefd, wilde ik nog een toekomst hebben, dan moest ik nu 200% eerlijk zijn en mezelf volledig blootgeven. Doodeng natuurlijk, maar ik ben het aangegaan en bouwde stapje voor stapje aan mijn nieuwe ik. Soms viel ik, maar altijd vond ik de kracht, mede door mijn hechte netwerk en hoofdbehandelaar destijds, om weer op te staan en vooruit te kijken. Mijn trauma’s werden één voor één uitgewerkt en ik leerde hoe ik ze een plekje kon geven.

Op 16 maart 2016 nam ik afscheid van mijn hoofdbehandelaar, die mij inmiddels al jaren op wekelijkse basis ambulant bijstond. Na zestien jaar zwoegen had ik voldoende rust in mezelf gevonden, vrede gesloten met mijn verleden en was die langverwachte toekomst daar!

Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en het gaat goed met me. Het is nog steeds elke dag hard werken, maar over het algemeen kan ik mezelf prima redden. Momenteel ben ik druk bezig met het schrijven van mijn levensverhaal dat ik graag wil laten uitgeven. Een andere droom van mij gaat al eerder in vervulling… Ik ga namelijk als ervaringsdeskundige lezingen geven over borderline! Ik wil heel graag mijn verhaal vertellen, hoop bieden aan mensen die nog aan het begin van hun traject staan en laten zien wat er allemaal mogelijk is als je blijft vechten. Ik ben ervan overtuigd dat ik daarmee anderen kan bijstaan. Ook naasten, zoals ouders, broers, zussen en partners zijn meer dan welkom. Ik ben geen therapeut, maar kan een luisterend oor bieden en schuw moeilijke vragen niet. Immers: ‘My current safe boundaries were once unknown frontiers.’

Wil je mijn verhaal horen? Op zondag 9 juli 2017 geef ik mijn eerste lezing(en) tijdens de minibeurs van Lifestyle Centrum Goodbodybalans te Lelystad. Van 10:00 tot 16:00 uur is iedereen welkom. Zie Goodbodybalans of houd mijn website in de gaten voor meer informatie. Ik hoop jullie op 9 juli graag te ontmoeten! Heb je nog vragen? Dan hoor ik het graag!

* Nieuwe data van lezingen zullen binnenkort op mijn website en Facebookpagina te vinden zijn.