Net voordat het coronavirus de hele wereld in z’n greep kreeg, plaatste ik mijn laatste blog over mijn boek in wording. Dat is inmiddels anderhalf jaar geleden. Ik schreef toen dat ik de eerste stapjes had gezet om mijn eigen weg te bewandelen als het ging om het schrijven van mijn manuscript en alles wat erbij kwam kijken. Wat dat betreft hebben de lockdown en alle beperkende maatregelen mij geen slecht gedaan. Ik zat in mijn eigen bubbel, liet me op de een of andere manier veel minder in een bepaalde hoek drukken door social media en nog belangrijker: ik leerde ook thuis te schrijven. Na jaren in lunchrooms geschreven te hebben, om alle verleidingen in huis te weerstaan, moest ik wel als ik mijn manuscript wilde afmaken. 

27 februari 2021 was een dag om nooit te vergeten. Op deze datum rondde ik de eerste versie van mijn manuscript af. Een enorme sensatie raasde door mijn lichaam; ik was zo verschrikkelijk trots op mezelf. Het was me gelukt ondanks alle tegenslagen!!! Waanzinnig blij deelde ik dit fantastische nieuws en vervolgens ontplofte mijn social media met likes en talloze berichten. Het was zo fijn dat iedereen meeleefde. Als dit al zo goed voelde, hoe zou het dan zijn om daadwerkelijk je eigen boek in handen te hebben? Wauw.

Ik verbleef een paar dagen op mijn eigen roze wolk voordat het manuscript naar de eerste proeflezers ging. Dat was spannend! Na de eerste positieve opmerkingen durfde ik wat meer te ontspannen. Mijn verhaal raakte, mijn hele ziel en zaligheid had ik erin gestopt en dat kwam over. 

Inmiddels is het eind mei en ben ik alle feedback van de proeflezers aan het verwerken. En guess what… Ik heb een redactrice gevonden die heel enthousiast is over mijn ingezonden werk en graag met mij aan de slag wil! Met haar kennis en kunde hoop ik mijn manuscript naar een hoger niveau te tillen, zodat het ook aantrekkelijk wordt voor uitgeverijen om in mij te investeren in de toekomst. De afgelopen weken heb ik veelvuldig contact gehad met mijn redactrice en we voelen een enorme klik met elkaar. Met haar durf ik het aan om de volgende stap te zetten. Sterker nog, ik kijk er naar uit.

Met 150.000 woorden heb ik een behoorlijk dik manuscript. Schrappen en afscheid nemen van bepaalde hoofdstukken zal best even lastig worden, omdat het verhaal me zo dierbaar is. Tegelijkertijd is niet alles voor de lezer interessant en zal ik (lastige) keuzes moeten maken. Daarbij hoop ik wel mijn eigenheid te behouden en geen afbreuk te doen aan de kracht van het verhaal. Maar goed, eerst gaat mijn redactrice ermee aan de slag en moet ik niet te ver vooruitdenken.

Zo staat het er momenteel voor. Heel stiekem durf ik af en toe te dromen over publicatie van mijn boek… Ik ben er nog lang niet, maar kom steeds dichter bij mijn doel. 

Wil je trouwens meer weten over mijn schrijfproces en waar ik allemaal tegenaan liep? Lees dan vooral ook mijn vorige 13 blogs. Misschien heb je er iets aan.