AnikaRooke.nl – Over The Borderline

Een overzicht van tien jaar werken bij de FlevoPost

‘Zonder JoJo zou ik doodongelukkig zijn’

De tijd lijkt voorbij te zijn geschoten. Ik kan zelf amper geloven dat het alweer tien jaar geleden is dat ik voor het eerst bij de FlevoPost binnenstapte. Zenuwachtig, verlegen en stil, was ik, maar vol verwachting. In april 1998 had ik de eerste jongerenpagina met de naam ‘JoJo’ (Jonge Journalisten) in de FlevoPost uit zien komen en het leek me erg leuk om mijn eigen werk in de krant gepubliceerd te zien. Ik schreef toen al voor de schoolkrant en het ouderblad van ISG Arcus. Maandenlang las ik de JoJo, maar ik durfde niet te reageren op het oproepje ‘Schrijvers gezocht’. In augustus 1998 had ik eindelijk genoeg moed bij elkaar verzameld en stuurde wat verhalen op. Ik kreeg snel een reactie, werd uitgenodigd op de redactie en de rest is geschiedenis. Op vrijdag 28 augustus werd mijn eerste verhaal op de JoJo geplaatst. Het heette ‘Een wandelende tijdbom’ en ging over pesten. Ik herinner me nog goed dat ik de krant ’s avonds op de deurmat hoorde vallen en onmiddellijk naar beneden stoof. Ik gilde het uit van enthousiasme toen ik mijn werk op de JoJo zag staan. Van één ding was ik zeker: Lelystad zou nog veel van mij gaan horen!

Het is bijna onmogelijk om samen te vatten wat er de afgelopen tien jaar allemaal heeft plaatsgevonden. Toch ben ik mijn mappen in gedoken en heb tien jaar eigen werk doorgenomen. In dit artikel nodig ik iedereen uit om met mij even terug in de tijd te gaan en samen terug te blikken op mijn geschreven artikelen.

Nadat eind augustus ’98 mijn eerste verhaal was gepubliceerd, ging mijn toenmalige beste vriendin Daniëlle ook voor de JoJo schrijven. We waren allebei net 16, zaten in 5 HAVO en deden er naast school vanalles bij. Samen vulden we zo’n tweederde van de schoolkrant, werden ingezet voor de Arcus Info en doken met grote regelmaat op in de krant.

Het duurde niet lang of we waren kind aan huis bij de FlevoPost. De redactie kon ons al van verre horen aankomen en van verlegenheid was geen sprake meer. In die tijd schreef ik voornamelijk verhalen, die allemaal wel over maatschappelijke onderwerpen gingen. Zo schreef ik bijvoorbeeld over zinloos geweld, dierenleed, verkrachting, faalangst en gevangen zitten in het buitenland.

Ook samen met Daniëlle was ik actief. We schreven over examenperikelen, festiviteiten op school, de Culture Avonden waar we zelf aan mee deden en brachten een driedelige serie uit van onze Zomertour door Nederland. Geweldig was dat!

Woensdag 13 april 1999 was bijzonder. Op deze dag stond er een groot artikel over mij met foto op de gewone pagina van de FlevoPost. Wat was ik daar trots op! In het interview was te lezen dat ik een nieuw vervolgverhaal op de JoJo zou lanceren. Er volgde diezelfde week de start van het eerste deel van mijn feuilleton ‘Achter de Regenboog’. Twintig weken lang kon iedereen lezen wat er met Sanne (16) was gebeurd en wie uiteindelijk haar moeder had vermoord. De JoJo pagina stond 10 september helemaal in het teken van de afsluiting van het vervolgverhaal. Zo kon je het 20e deel lezen, evenals een exclusief interview met hoofdrolspeelster Sanne en mijn dankbetuiging. Emiel Stevenhagen verzorgde de illustratie.

Eind december 1999 volgde een nieuw vervolgverhaal, die slechts uit vier delen bestond. ‘Eva’ was ook te lezen op de internetwebsite ‘Deadline’, die mijn vader samen met mij, mijn zusje en twee vriendinnen had gemaakt. Deze website stond overigens helemaal in het teken van boeken en verhalen. In de zomervakantie van 2000 deed ik vakantiewerk voor de FlevoPost en schreef ook veel voor de gewone pagina’s. Mijn eerste voorpagina verhaal stamt ook uit die periode en heeft maandenlang op mijn slaapkamer gehangen.

Zowel in 2001 als 2002 verscheen er, in vergelijking tot voorgaande jaren, weinig van mij op de JoJo. Ik maakte een erg slechte periode door en had veel tijd nodig om eruit te komen. De verhalen, die gepubliceerd werden, waren toen vooral persoonlijk en zwaar. Mijn bezoek aan de Formule 1 Grandprix van Hockenheim, VIP zijn bij de TMF awards en een nieuw 8-delig vervolgverhaal (‘De avonturen van Coen’), allen uit begin/medio 2001, waren de spreekwoordelijke uitzondering.

Begin 2003 startte ik met vrijwilligerswerk bij de FlevoPost. Twee dagen in de week was ik vier uurtjes op de redactie aanwezig en schreef weer verhalen. Daarnaast begon ik me meer te ontwikkelen. Naast verhalen (met op een gegeven moment door cartoonist Emiel Stevenhagen getekende illustraties), schreef ik ook mijn eerste echte cd-recensie en serieuze columns. Verzonnen interviews, quizzen, horoscopen en artikelen over mijn interesses (zoals Idols, boybands, the X-files, leren autorijden) volgden snel. Ik leerde veel bij en kreeg van Kees (Bakker) ook veel tips en aanwijzingen. Mijn schrijfstijl werd beter en de opmaak van artikelen verbeterde. Naast dit alles voltooide ik ook mijn LOI cursus Creatief Schrijven.

Op vrijdag 4 mei 2004 was het feest. De JoJo uit Lelystad en D-Mail uit Dronten fuseerden en gingen samen onder de naam ‘JoJo’ verder. Van een halve pagina werd er uitgebreid naar een hele pagina. Dit betekende dus meer artikelen, foto’s en vaste rubrieken. Tegelijkertijd kregen de JoJo’s groen licht voor een bioscooprubriek, waarbij een sneak preview werd bezocht en vervolgens een verslag werd geschreven. Ik vond het geweldig om te doen en was ook best treurig toen de sneak preview – wegens te weinig bezoekers – van het programma in Lelystad verdween.

Eind 2004 startte de straatpraat, waarbij quotes over een bepaald thema en foto’s van jongeren werden verzameld. Ik heb het een paar keer gedaan, maar ik vond het helemaal niks. Op een gegeven moment zakte deze rubriek ook in elkaar, maar daar kon ik niet echt wakker van liggen.

In juni 2005 was de JoJopagina weer een keertje van mij. Met het verhaal ‘Kortsluiting’ werd ik genomineerd voor de Jonge Schrijversprijs. Ik won niet, maar mijn verhaal werd wel in een verhalenbundel opgenomen. Op de JoJo kon iedereen het volledige verhaal, inclusief illustratie en foto’s, lezen.

Op vrijdag 2 december 2005 kwam er een pagina grote reportage van mijn hand. Ik had een openhartig interview met Isa Roijmans, die tien jaar na het overlijden van haar dochter een boekje had uitgebracht, getiteld ‘Onze dochter had aids’. Ik herinner me het interview nog heel goed en het heeft heel veel indruk op me gemaakt. De reportage is zonder twijfel het mooiste werk wat ik heb afgeleverd.

Vanaf 2006 kreeg ik de ‘leiding’ over de JoJopagina en de opmaak ervan. In het begin was dat erg spannend, maar wel leuk. Gelukkig heb ik Kees (Bakker) als back-up en bespreek ik altijd van tevoren de inhoud van de pagina. Verder ontstonden de themapagina’s, zoals een kersteditie en oud&nieuw editie, waarin de cd top 5 van het betreffende jaar van alle JoJo’s centraal staat.

In 2007 werd het Agora theater geopend en voor de theaterrubriek was ik vaak in de Agora te vinden. Ik schreef zelfs in het Agora programmablad 2007/2008 de inleiding voor jongeren en gaf kijktips. Door mijn werkzaamheden voor de Jojo en de FlevoPost kon ik in september 2007 backstage naar het World of Joy festival toe, waar ik één van mijn idolen, Backstreet Boy Brian, ontmoette.

Ook dit jaar heb ik allerlei artikelen geschreven, waaronder een mooie JoJospecial over de film ‘The Dark Knight’ en een ontroerend artikel over kittens en de opvang ervan voor de gewone pagina. Ik ben nu bijna 26 en van plan om nog lang door te gaan. Zonder uitlaatklep als de JoJo zou ik doodongelukkig zijn. Tevens vind ik het erg leuk dat bijvoorbeeld leraren van vroeger nog steeds mijn artikelen lezen en mij volgen, terwijl ik al jaren van school af ben. Nog regelmatig krijg ik reacties op mijn uitgebrachte werk en dat houdt me scherp. Ik ben klaar voor de volgende tien jaar. Jij ook?

Verschenen in de FlevoPost / JoJo in 2008